نگاهی به آینده
روی پل سرنوشت
متفکرانه قدم می زنم
به اینده ای
شاید از آن ما باشد
آن سوی پل در مه غلیظی
فرو رفته
انگار طوفان در راه است .
پریشان تر از همیشه
و سکوتی که
در بند بند
سلولهایم
به انتظاری
کشنده و
به فضایی بین مرگ و زندگی .
از هر ابری
انتظار باران نیست
اگر خشک سالی تداوم یابد
چه باید کرد ؟.
دلم به نهالهایی
که کاشته ام
دل خوش است
وقتی تند بادی می وزد
و یا بارانی سیل آسا
می بارد
دلم چون سیر و سرکه می جوشد.
ای کاش می توانستم
بی خیال از همه کس
بی خیال از همه چیز باشم
سر نوشتم این گونه نبود
در پس هر پس لرزه ها
نگاهت
آرامش از من سلب شد .
تفکر به فردا
برای من خیلی دیر شده است
نه اینکه نمی خواهم
بلکه نمی توانم
چون ماندن
دست من نیست .
24/ امرداد/89 اهواز
