به دیدارت خوشم

مرا از یاد بردی ای همه خواب و خیال من

به دنبال توام

ای همنشین خلوت شب های تار من

کجایی ?ای عزیز من

کجایی? ای همه اندیشه های من

مرا در کنج خلوتگاه قلب خود

نگهدار .

من آن مرد تنها

بیکس و عاشق

خیالم پر شده از نام زیبایت

تو آتشگاه قلب کوچکم هستی

ضربان وجود من

 در درون چشم های

 نافذات

بیمار گشته.

مرا از خود مرانجان

ای همه خواب و خیال من

مرا با خود ببر

تا اوج خواهش های

سیر نا پذیر خود

مرا غرق وجودت کن

که من بی تو

همان کالبد بی جانم .

من آخر پیش تو

در زیر یک سقف چوبی

کوچک وتنها

می مانم

و می مانم ?تا صبح روشنایی ها

به امید رسیدن

در تکاپو های این زندگی

تنهای? تنهایم .

                                  دهم /اردیبهشت/هشتاد ونه

                                             اهواز