با یاد یزدان پاک
قصد و نیتم از نوشتن این سطور غم باره ای بود که مدتها بر قلب وروحم سنگینی میکرد .توی این حال و هوا بسیار غرق بودم.یاد خاطرات تلخ وشیرینی که هر کدام به نوبه ی خود مرا آزار می داد . با این تشویش خاطر چگونه می توانستم بر آنچه بسرم آمده با محرمی درد دل کنم.شرایط روحی و روانی من اجازه نمی داد تا پرده از اسرار درونم بگشایم . با کلنجارهای گوناگون تصمیم به سکوت را ارجح تر از هر همدمی انتخاب کردم.تا مادامیکه به خواست حضرت دوست گشایشی در شکستن این سکوت بیابم .
آنچه مرا بیش از هر زمان محتاط تر کرده عدم صداقت و یکرنگی است که در دنیای دنی یافت نمی شود.به قول شعرا (گریه بر هر درد بی درمان رواست ).
اگر با نوشتن این سطور باعث تکدی خاطر مبارکتان شدم از محضرتان طلب عفو وبخشش می نمایم از همه عزیزانم استدعای عاجل دارم برای آرامش روح سرگردانم دعا کنید بلکه شفاعت شما از درگاه باریتعالی موجب آرامش و شفای دل دردمندم گردد .آمین . دستان گرم وصمیمانه تان را بعنوان قدر شناس می فشارم واز پروردگار برایتان سعادت و نیک بختی آرزو مندم.
حق نگهدارتان.
